ಬಾಗಿಲ ಬಳಿ ಆಗಂತುಕನೇ?

ಇವರು ಆಫೀಸಿನಿಂದ ಮನೆಗೆ ಬರುವುದು ಸುಮಾರು ಎಂಟು ಘಂಟೆಗೆ. ನಾನು ಶುರುವಿನಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೆ ಬಾಗಿಲು ಸದ್ದಾದ ಕೂಡಲೆ ಹೋಗಿ ಕದ ತೆರೆಯುತಿದ್ದೆ. ಇವರಿಗೆ ಬಹಳ ಸಿಟ್ಟು ಬರುತ್ತಿತ್ತು.ಯಾರೆಂದು ಸಹ ಕೇಳದೆ, ನೋಡದೆ ಅದು ಹೇಗೆ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದುಬಿಡುತ್ತೀಯೆ..ಅಷ್ಟೂ ತಿಳಿಯುವುದಿಲ್ಲವೇ ಎಂದು ಮೂದಲಿಸಿದರು. ಸರಿ..ನಾನು ಹೆಚ್ಚು ವಾದ ಮಾಡದೆ ಮಾರನೆಯ ದಿನ ಬೆಲ್ ಶಬ್ದವಾದ ಕ್ಷಣ ಇವರೇ ಎಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದರೂ "ರೀ,ನೀವಾ?" ಎಂದು ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಿಂದಲೇ ಕೂಗಿದೆ..ಉತ್ತರ ಬರಲಿಲ್ಲ. ತೂತು ಗಾಜಿನಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೆ ಇವರೇ ನಿಂತಿದ್ದರು..ಚಿಲಕ ತೆರೆದೆ..ಒಳಬಂದರು. ಏಕೆ ಉತ್ತರಿಸಲಿಲ್ಲವೆಂದು ಕೇಳಿದೆ. ಇವರು ಇದೇನು ನಮ್ಮ ರಾಜ್ಯವೇ,"ರೀ ನೀವಾ" ಎಂದು ಕೂಗಿದೆಯಲ್ಲ..ಜರ್ಮನ್ನರು ಕನ್ನಡವನ್ನು ಹೇಗೆ ಅರ್ಥ ಮಾಡ್ಕೋತಾರೆ. ಜರ್ಮನ್ನಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಆಗಲಿಲ್ಲ ಎಂದರೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ನಲ್ಲಿ ಕೇಳು ಎಂದರು. ನಾನು ಮೊಂಡುವಾದ ಮಾಡಿದೆ. ಇನ್ಯಾರು ಬರುತ್ತಾರೆ..ಮತ್ತೆ ನಾ ಹೇಳೋದು ನಿಮಗೆ ಅರ್ಥವಾದರೆ ಸಾಕು ಎಂದೆಲ್ಲ ವಾದಿಸಿದೆ. ಇವರು ಜಗ್ಗಲಿಲ್ಲ. ಅದಾದ ಮೇಲೆ ನಾನು "wer ist das?" ಅಥವಾ "who is it?" ಎಂದು ಅರೆಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಇವರೇ ಎಂದು ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ ಕೇಳಿ ಉತ್ತರ ಬಂದಮೇಲೆ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ.

ಒಂದು ರಾತ್ರಿ ಹೀಗೆ ಇವರನ್ನು ಇದಿರು ನೋಡುತ್ತ ಕಾಲವ್ಯಯ ಮಾಡೋಣವೆಂದು ಗಿಟಾರ್ ಹಿಡಿದು ಮೆಲ್ಲನೆಯ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಡುತ್ತ ಕುಳಿತೆ. ನುಡಿಸುವುದಕ್ಕೇನೂ ಹೆಚ್ಚು ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಡುವುದೆಂದರೆ ಬಹಳ ಇಷ್ಟವಾದ್ದರಿಂದ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಅದನ್ನು ಜೊತೆಗೆ ಬಳಸುತ್ತೇನೆ..ಏನೋ..duet ಹಾಡಿದ ಅನುಭವವಾಗುತ್ತದೆ..:) ಹೀಗೆ ಯಾವುದೋ ಸರಿಯಾಗಿ ಬರದಿರುವ ಹಾಡನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಿದಾಗ "ಟ್ರಿಣ್" ಸದ್ದಾದಂತಾಯಿತು. ಇವರೇ ಇರಬೇಕೆಂದು ನಮ್ಮ ಮುಂಚಿನ ವಾಗ್ವಾದವನ್ನು ಮರೆತು "ರೀ,ನೀವಾ?" ಎಂದೆ. ಉತ್ತರ ಇಲ್ಲ..ನೆನಪಾಯಿತು ಇವರು ಹೇಳಿದ್ದು..ಆದರೂ ಯಾಕೋ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಟ ಸಾಧಿಸಬೇಕೆಂದು ಮನಸ್ಸಾಯಿತು. ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಹಾಗೇ ಒಳಗಿನಿಂದ ಕೂಗಿದೆ. ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಎಷ್ಟು ಕೊಬ್ಬು ಇವರಿಗೆ..ಎಲ್ಲ ಇವರು ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ಆಗಬೇಕಾ ಎಂದು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನಿಂದಿಸಿ, "ರೀ, ನನಗೆ ಗೊತ್ತು ನೀವೆ ಅಂತ..ಬಾಗಿಲು ತೆಗೀಬೇಕೋ ಬೇಡ್ವೋ ಹೇಳಿ..ಅಷ್ಟು ಮಾತಾಡಬಾರ್ದು ಅಂತಿದ್ರೆ ಅಲ್ಲೇ ಇರಿ..ನಾನು ಬೇರೆ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡೋದಿಲ್ಲ..ಒಂದು ದಿನ adjust ಮಾಡ್ಕೊಳಿ" ಎಂದು ಕೂಗಿದೆ. ಆಗಲೂ ನಿಶ್ಯಬ್ದ..ಸ್ವಲ್ಪ ಅನುಮಾನವಾಯ್ತು..ಬಾಗಿಲ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ತುದಿಗಾಲಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತು ತೂತುಗಾಜಿನಲ್ಲಿ ಇಣುಕಿದೆ. ಯಾರೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವಲ್ಪ ಭಯವಾಯ್ತು. ಆದರೂ ಇವರೇ ನನಗೆ ಬುದ್ಧಿ ಕಲಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಹೀಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅಲ್ಲೆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಅವಿತುಕೊಂಡಿರಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡೆ. ಹಾಗು ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದು ನೋಡಲು ಭಯವಾಯ್ತು. ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ದೇಶ,ಭಾಷೆ,ಜನ..ಹೇಗೆ ನಂಬುವುದು..ಇವರೇಕೆ ಇವತ್ತು ಹೀಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದುಕೊಂಡು,"ರೀ,ಇನ್ನೆರಡು ನಿಮಿಷ ಕೊಡ್ತೀನಿ..ಅಷ್ಟರೊಳಗೆ ಮಾತನಾಡಿದರೆ ಸರಿ..ಇಲ್ಲವಾದರೆ ನನಗೆ ತುಂಬ ಕೋಪ ಬರತ್ತೆ" ಎಂದು ಬಾಗಿಲ ಹತ್ತಿರ ಬಡಾಯಿಸಿ ಬೇಕೆಂದೆ ಇವರಿಗೆ ಕಿರುಕುಳ ಕೊಡಬೇಕೆಂದು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಹಾಡನ್ನು ಗಿಟಾರ್ ಜೊತೆ ಹಾಡತೊಡಗಿದೆ. ಒಂದು ನಿಮಿಷವಾಯ್ತು..ಸದ್ದೇ ಇಲ್ಲ. ಗಿಟಾರ್ ಅನ್ನು ಪಕ್ಕಕ್ಕಿರಿಸಿ ಇವರ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚಿನ "ಜೊತೆಯಲಿ..ಜೊತೆ ಜೊತೆಯಲಿ" ಒಂದೆರಡು ಸಾಲು ಹಾಡಿದೆ. ಆಗಲೂ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಇಲ್ಲದಾಗ ಇವರಲ್ಲವೇನೋ, ಬೇರೆ ಯಾರೋ ಬಂದು ಹಿಂದಿರುಗಿರುತ್ತಾರೆಂದುಕೊಂಡು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿರಬೇಕಾರೆ ಬಾಗಿಲ ಕರೆಗಂಟೆ ಸದ್ದಾಯಿತು. ಎನೂ ಗೋಜೇ ಬೇಡ ಎಂದು "ವೆರ್ ಇಸ್ತ್ ದಾಸ್" ಎಂದೆ.."ನಾನೆ ಕಣೆ" ಎಂದರು..ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದು ಇವರನ್ನು ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡಿದೆ. ಇವರು ಪ್ರಶ್ನಾರ್ಥಕವಾಗಿ ನನ್ನತ್ತ ನೋಡಿದರು. ಆಹಾ..ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ನಾಟಕವಾಡ್ತಾರೆ ಎಂದುಕೊಂಡು "ನನಗೆ ಗೊತ್ತು ನೀವೆ ಅಂತ" ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ. "ಏನು ನಾನೇ?" ಎಂದು ಕೇಳಿದರು. ಹುಸಿಗೋಪದಿಂದ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಹಾಗೆ ಮಾಡಬಾರದೆಂದೆ. ಅವರಿಗೆ ಎನೂ ಅರ್ಥವೇ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಆಮೇಲೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ವಿವರಿಸಿ ಹೇಳಿದ ಮೇಲೆ ಇವರು ನಾನು ಮಾಡಿದ್ದು ಸರಿಯಾಯ್ತೆಂದು ಹೇಳಿದರು. ಯಾರೋ ಏನೋ..ಅಷ್ಟು ಅಗತ್ಯವಿದ್ದವರು ಕೆಳಗಡೆ ಮೇನ್ ಡೋರಿನತ್ತ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದರೆಂದರು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ನಾವಿಬ್ಬರು ಯಾರೋ ನಮ್ಮ ಫ್ಲೋರಿನವರೆ ಯಾಕೆ ಬಂದಿರಬಾರದು ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿದೆವು..ಏನೋ ತಿಳಿಯದೆ ಆ ವಿಷಯವನ್ನು ಪಕ್ಕಕ್ಕಿರಿಸಿದೆವು. ಇವರು ಮಾತ್ರ "ಅದಕ್ಕೆ ನಾನು ಹೇಳೋದು..ಈ ಜನರಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುವ ಹಾಗೆ ಮಾತನಾಡು ಅಂತ" ಎಂದು ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವೇ ಅನುಮೋದಿಸಿಕೊಂಡರು..ಇಂತಹ ಸದವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕಿದರೆ ಬಿಡುತ್ತಾರೆಯೆ ಮತ್ತೆ!! ಆಮೇಲೆ ಇಬ್ಬರೂ ಊಟ ಮಾಡಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಟಿವಿ ನೋಡಿ ಮಲಗಿದೆವು. ನಿದ್ದೆ ಹತ್ತಲಿಲ್ಲ ನನಗೆ. ಸುಮಾರು ಹನ್ನೆರಡಕ್ಕೆ ಒಂದು ಮೂರು ಸಲವಾದರೂ ನಡೆದ ಘಟನೆ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅನಾವರಿಸಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಹಠಾತ್ತನೆ ಆ ಸದ್ದು ನನ್ನ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸಿತು.."ಠಿಣ್" ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ "ಠಿಣ್"..ಅದು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯು "ಟ್ರಿಣ್" ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ..ಅದು ಖರೇ "ಠಿಣ್" ಆಗಿತ್ತು. ನಗೆ ತಡೆಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ನಗಲಿ. ನನ್ನ ಪೆದ್ದುತನಕ್ಕೆ ನಕ್ಕು ಇವರನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸುವುದು ದಂಡ. ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದರು. ಆ microwave ovenನಿಂದ ಬಂದ ಸದ್ದನ್ನು ಗಿಟಾರ್ ರಂಪದಲ್ಲಿ ಬಾಗಿಲ ಕರೆಗಂಟೆಯೆಂದಾದ ತಪ್ಪುಕಲ್ಪನೆಯಿಂದ ಎಷ್ಟು ಅನರ್ಥವಾಯ್ತು ಎಂದು ಯೊಚಿಸುತ್ತಿದಾಗ ನನಗೆ ನಗು ತಡೆಯುವುದು ಬಹಳ ಕಷ್ಟವಾಯ್ತು. "ಜೊತೆಯಲಿ.." ಹಾಡಿದ್ದು ಪುಟ್ಟ ಬಾಗಿಲನ್ನು ಬಡಿದ ಒಂದು ಬಟ್ಟಲು ಅನ್ನವನ್ನು ಕುರಿತು ಎಂದು ನೆನೆಸಿಕೊಂಡಾಗ ನನ್ನ ಮೂರ್ಖತನಕ್ಕೆ ನನ್ನನ್ನೆ ಹಳಿದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಯ್ತು. ಇವರನ್ನು ನೋಡುತ್ತ ಮೆಲ್ಲನೆ "ತಪ್ಪಾಯ್ತು ಕ್ಷಮಿಸಿ" ಎಂದುಸುರಿದೆ. ಇವರಿಗೆ ಕೇಳಿಸದಿದ್ದರೂ ನನಗೆ ಸಮಾಧಾನವಾಗಿ ಬೇಗ ನಿದ್ರೆ ಹೋದೆ..